Ziemi uwidaczniały się natychmiast w ich kształtach. Każde niebo ma swoje chmury, a te należą do jednego i tylko jednego nieba - tak to się widziało Zygmuntowi. Chmury żyją najczęściej w stadach. Poruszają się w sieci czterech stron świata.<br>Chmury ze wschodu są pędzącym stadem ludzi. Właśnie stadem, nie inaczej - gnanym na złamanie karku, bez celu, byle szybciej i dalej. Bije z nich groza potępienia. Przybierają kształty zdeformowanych dzieci i kobiet, konających mężczyzn. Są lustrem odbijającym ludzką rozpacz. Przynoszą historie głuchych wiosek, zaślepionych miast i rozpalonych buntów - wszystkiego, co w ludziach dobre i złe, piękne i obmierzłe, wszystkiego, co wypływa z serca i roztrzaskuje