wprost na powierzchnię.<br>A na powierzchni znów zaszły zmiany,<br>Albowiem zapadł zmierzch niespodziany<br>I znów nastała zimowa pora.<br>Mróz grubym lodem pokrył jeziora,<br>Na łąki białe upadły śniegi,<br>Drzew oblodzonych stały szeregi<br><br>I w kształt lodowców zaklęte skały<br>Szczytami w mroku nocnym bielały.<br>Szedł pan Soczewka prosto przed siebie,<br>A nad nim z góry w przepastnym niebie<br>Ziemia rzucała światło przez chmury<br>I oświetlała Księżyc ponury.<br>Sputnik ogromny widniał z daleka,<br>Więc pan Soczewka dłużej nie zwlekał,<br>Wszedł do kabiny swego sputnika,<br>Szczelnie zawory w drzwiach pozamykał,<br>Pociągnął dźwignię, włączył motory<br>I błyskawicznie wzniósł się w przestwory<br><br>Leciał nie krótko ani