znaleźliśmy się u stóp nagiego, trawiastego pagórka. Wówczas wstaliśmy i, pochyleni, pędem puściliśmy się pod górę, aż znaleźliśmy się na szczycie. Usiedliśmy zdyszani. Rozejrzałem się wkoło. Jaki kilometr za pagórkiem bielił się szlaban, sylwetka żołnierza i ciemny profil domu straży.<br>- Jesteśmy w Szwajcarii - powiedziałem i rozłożyłem się na trawie, a nade mną wysoko, przestrzennie było niebo ze swoim szafirem, swoją świetlistością, swoimi gwiazdami, swoją grozą i cudownością.<br>- Jesteśmy w Szwajcarii - powtórzył żołnierz rozłożony niedaleko mnie.<br>- ... - westchnął Francuz, który widocznie zrozumiał, co powiedzieliśmy, albo westchnął tak sam z siebie.<br>Z drugiej strony pagórka, znacznie niżej w dolinie, może o jakie półtora kilometra