przy bucikach. Skromna, bez żadnej nienaturalnej pretensji, trzymała się zgrabnie na koniu...<br><br><br> Prawie 15 lat później, w książce "Araucania i jej mieszkańcy" tym samym okiem patrzy na Indiankę: <br><br><br>Kobieta araukańska jest na ogół nieduża, o okrągłej twarzy i niskim czole. Jej oczy mają w sobie pewną tkliwość i nieśmiałość; głos nadmiernie łagodny i delikatny, zdaje się wyrażać całą jej niedolę i ciążące na niej niewolnicze jarzmo. Mówi śpiewnym tonem, przedłużając westchnieniem ostatnie sylaby, które kończą się wysoką i ostrą nutą. Chodzi z lekka pochylona, a jej strój, długi, skromny, czarny, osłania całe ciało ukazując tylko ramiona i stopy. Włos splata w