secundo, definiują stosunki między owymi władzami a obywatelem, tertio, wyrażają samoświadomość wspólnoty, jej aksjologiczną i kulturową tożsamość. <br>Pierwszą i drugą funkcję porządkującą relacje władz i obywateli konstytucja europejska w jakiejś mierze wypełnia, lecz - na szczęście - wypełnia je nader kulawo, gdyż w swojej istocie jest ona umową międzynarodową, która nie jest nadrzędna w stosunku do konstytucji narodowych. Jeszcze gorzej pełni funkcję trzecią określającą aksjologię i filary tożsamości europejskiej. <br>Na razie twórcy i obrońcy konstytucji pokazali głównie anachroniczność swojego myślenia, które uwięzło w XVIII- i XIX-wiecznych stereotypach dotyczących historii naszego kontynentu, roli chrześcijaństwa oraz wiary w postęp. Pokazali głównie ideologiczne, odporne na