filmów ˇ&lt;name type="person"&gt;Vankmajera&lt;/&gt; i tak jest łagodna i umowna w porównaniu z dosłownością obrazów przemocy, którymi wypełnione są media. Piłkarze kaleczący się na boisku w &lt;name type="tit"&gt;"Męskich grach"&lt;/&gt; (1988) nie przestają ani na chwilę być glinianymi kukłami, strachy z &lt;name type="tit"&gt;"Alicji"&lt;/&gt; to tylko eksponaty zoologiczne ze szkolnych gablot, a groza &lt;name type="tit"&gt;"Wahadła, dołu i nadziei"&lt;/&gt; (1983) jest przemijającym koszmarem sennym.<br>Filmy ˇ&lt;name type="person"&gt;Vankmajera&lt;/&gt; są kluczem do interpretacji rzeczywistości, a nie odwrotnie. W tym ich przewrotność. Po wyjściu z kina widz musi powrócić do realności i głęboko się nad nią zastanowić.<br> &lt;au&gt;Marcin Giżycki&lt;/&gt;<br><br>&lt;div1&gt;&lt;tit1&gt;JAN S&#138;VANKMAJER (1934)&lt;/&gt;<br>&lt;intro&gt;Jeden z najoryginalniejszych reżyserów filmowych, także grafik i rzeźbiarz