się dość młodym człowiekiem z Warszawy, który na ofertę współpracy złożoną przez Michała odpowiedział szerokim uśmiechem i wyciągnięciem ręki. Michał, powołując się na swój fatalny stan zdrowia, prosił o pracę spokojną, siedzącą, najlepiej organizacyjną. Dostał posadę kierownika organizacyjnego Komitetu z zadaniem prowadzenia spraw gospodarczych oraz - w sferze ideologicznej - współpracę (czytaj: nadzór) nad środowiskiem przewodników i ratowników tatrzańskich oraz nad schroniskami. Miał zatem zajmować się turystyką.<br>Dostał klucze od "firmy" i mógł teraz legalnie bywać tu o każdej porze dnia i nocy. Naturalnie, w dzień w starej recepcji Wassermana czuwał portier, w nocy pilnował komitetu uzbrojony strażnik, a po ogrodzie biegały psy