Łukasiewicza, starało się utworzyć szkolnictwo naftowe na poziomie zasadniczym i wyższym. W wyniku wieloletnich starań utworzono w 1885 r. w Ropiance Praktyczną Szkołę Wiercenia Kanadyjskiego, którą później połączono ze szkołą w Borysławiu, następnie przekształcono w 1908 r. w Krajową Szkołę Górniczą i Wiertniczą. Wykłady z górnictwa naftowego oraz technologii chemicznej nafty i wosku ziemnego były prowadzone w Szkole Politechnicznej we Lwowie od 1892 r., po odzyskaniu niepodległości w 1919 r. podjęto kształcenie inżynierów dla przemysłu naftowego w nowo utworzonej Akademii Górniczej w Krakowie.<br>Początki przemysłu naftowego były bardzo prymitywne. Do poszukiwań i wydobyci ropy wykorzystywano studnie kopane do znacznej głębokości, drążone