zwyczajnie posłuch. By poczuł się zbyt pewnie, stał się lepszy niż inni, a więc niebezpiecznie się wyróżniał. Ciągła rotacja, a także rzadki zwyczaj posyłania co jakiś czas ministrów na wojnę należały do najważniejszych reguł utrzymywania równowagi politycznej na dworze emira.<br>Minister kultury Kwadratullah Dżamal nie widział nic dziwnego czy też nagannego w tym, że od czasu do czasu przychodziło mu porzucać wygodny gabinet w stołecznym śródmieściu i wyruszać na któryś z frontów, by dowodzić talibami podczas bitew, oblężeń czy przemarszów.<br>- Dla mnie to nie stanowi żadnej różnicy - mówił tubalnym, pewnym siebie głosem. - Wybraliśmy Omara na przywódcę i zgodziliśmy się słuchać jego