Przeszłość do ukrycia, do pogrzebania. Czy jakiegoś dnia ten krok lekkomyślny, szalony nie zostanie ukarany? Czy sprawiedliwość nie każe jeszcze raz o tym myśleć już poza gwałtownymi skurczami ciał i szumem krwi?<br>Drgnął nagle. Zaczął nasłuchiwać. Krzyk za oknem, który się monotonnie powtarzał, do którego prawie już przywykł, ustał z nagła. Umarła - pomyślał z ulgą, poprzez osad żalu i odrazy dla nieszczęsnej głupoty żony Kriszana. Czy jednak miał prawo ją sądzić? Co mogła ze sobą począć? Posag jej dawno Kriszan przepuścił... Bezpłodna, więc przeklęta. Odeśle ją na wieś rodzicom na pośmiewisko. Może lepiej, zamiast dać się wytrzebić, przyjąć śmierć jak wyrok