zawieziono mnie tam, kiedy miałam 6 tygodni. Od tego czasu rokrocznie spędzaliśmy na Sobiczkowej 2 miesiące lata, zawsze u tej samej gaździny. Moi rodzice mieszkali u niej w czasie pierwszej wojny światowej i to był początek wielkiej przyjaźni. Każdego roku na wakacje jeździło się po prostu "do babki", jednej z najbliższych sercu osób, której wpływ w dużej mierze zaważył na całym moim życiu, łącznie z wyborem studiów (jestem etnologiem). Kościelisko - to był las, pełen wtedy grzybów, gdzie polowało się z łukiem i procą na wrony, paliło ogniska, zbierało borówki i topiło "smołę" (żywicę) do żucia. To był potok, na którym budowało się