zamieszkiwał osiedla obce, celebrując w nich swe własne rytualne królowe produkujące nowe generacje. Tą odwieczną wędrówką, brakiem dostatecznie zafiksowanych psychicznie układów odniesienia tłumaczyli niektórzy ów relatywizm cechujący teorię prof. Alberta.<br> Nie należy się więc dziwić, że niektórzy ze słuchaczy z niepokojem zwracali antenki w stronę robotnika-konstabla, którego opancerzoną i najeżoną rogami głowę można było wywąchać w głębi korytarza. Konstablowi nie wolno było przekroczyć progu Akademii, cieszącej się autonomią, ale któż mógł wiedzieć, czy nie dostał on już rozkazu zatrzymywania słuchaczy przy wyjściu i zrewidowania ich zawartości umysłowej. Rzecz byłaby groźna, ponieważ zakończyć się mogła aresztem fizycznym lub, gorzej: ekonomicznym, przez