z wielką satysfakcją przegania nas z pola walki. No i później tylko ja zostanę ułaskawiona, bo "to przecież głuptas jeszcze", więc ja jedna z całej armii zjem obiad, a głodni wojownicy znienawidzą mnie z całej duszy i postanowią odebrać mi rangę ciury i przesunąć mnie do cywila, co jest wszakże najgorszą obrazą. Już nigdy nie zaawansuję powyżej rekruta... Jestem do niczego. Pocieszyć mnie potrafi tylko współczująca mama. Ale to jest właśnie najokropniejsze, bo chłopcy wołają na mnie: "Pleciuga! Skarżypyta!" i czuję, że jestem nie kochana, a przecież nie ma straszniejszej kary na świecie.<br> Ciężko jest sześcioletniej, świadomej swoich wad staruszce dźwigać