widma (NASA planuje takie przedsięwzięcie na początek XXI wieku), byłby on w stanie dostrzec największe z brył w odległości nawet 1000 j.a. od Słońca. Obserwacje w świetle widzialnym dają szansę na zaglądnięcie tylko na 150-200 j.a. w głąb pasa Kuipera.<br>O przydatności obserwacji w podczerwieni podczas penetrowania najodleglejszych zakątków Układu Słonecznego świadczy sukces satelity IRAS (Infrared Astronomical Satelite, czyli Satelita do obserwacji w podczerwieni), który odkrył pas Kuipera już ponad 10 lat temu, tyle że nie wokół Słońca, lecz - innej gwiazdy, b Pictoris, drugiej pod względem jasności w konstelacji Malarza, gwiazdozbiorze nieba południowego. Na zdjęciach wykonanych kamerą umieszczoną