jest przeciwieństwem braku miłosierdzia, ale totalną bezwarunkową <br>akceptacją. Właśnie dlatego kulminacją praktyki bodhisattvy jest 'stan obłoku <br>dharmy' (sanskr. dharma-megha bhumi; chiń. fayundi; jap. ho unji), w którym <br>bodhisattva niczym nie pogardza i dąży do uwolnienia wszystkich cierpiących <br>istot, tak samo jako chmura, która zrasza deszczem wszystkie spragnione <br>rośliny, także najpodlejsze chwasty. <br>'Wielkie miłosierdzie' jest nierozerwalnie związane z 'oświeceniem', nie <br>może jednak być wyrażane przez kogoś, kto nie dostąpił tego stanu. Adept <br>zen powinien dążyć do 'oświecenia', nie zajmując się rozróżnianiem dobra <br>i zła, które nieuchronnie prowadzi do dualizmu epistemologicznego. 'Etyka <br>paradoksowa' różni się od etyki formalnej tym, że nie ustanawia