zbawiennego wpływu szkoły na mój rozwój umysłowy. Myślę, że gimnazjum go zapewne nie cofnęło, ale chyba jedyne, co się w mojej łepetynie rozwinęło w tym czasie, i to już nie dzięki szkole, to może wyobraźnia. A na wyobraźnię moją na pewno wywierały wpływ przede wszystkim lektury i kino. Zaludniły ją najwcześniej postaci z mitów greckich. Już w dzieciństwie osiągnąłem znaczne rozeznanie w świecie bogów, półbogów, herosów i erosów. To był mój świat baśni w stopniu znacznie większym, niż Andersen i bracia Grimm, a także Sierotka Marysia i Majster Tydzień "chwat nad chwaty", o którym już była mowa. Potem przyszedł czas na