jednak pusty - szare fale, lukrowane bielą grzyw biegną monotonie od wschodu. Patrzymy na nie z Myszołowem, dziękując za spektakl, jaki niespodziewanie nam ofiarowano.<br> Gdy mgła powraca, siadam do maszyny. Jak zawsze piszę przy stoliku nawigacyjnym, siedząc na zwiniętym śpiworze, pod który i na który nałożone są warstwy gazet chroniące przed namakaniem. Co pewien czas trzeba je wyrzucać i zastępować nowymi. Woda atakuje z prędkością kilku egzemplarzy na godzinę.<br> Pisanie na maszynie to osobna powieść przy żegludze małym jachtem. Po pierwsze maszyna jeździ na mokrej powierzchni, nie mogąc znaleźć oparcia, po drugie wilgotny papier kręci się we wszystkie strony - jeśli piszemy z