roku obaj zawzięci rywale, ściślej: wrogowie, po raz pierwszy i ostatni postanowili działać wspólnie. Chodziło o uratowanie dla Sauków ich tradycyjnej siedziby - Saukenuk. W tej sprawie Keokuk wyprawił się aż do Waszyngtonu. Niczego wprawdzie nie załatwił u Białego Ojca, ale zorganizowano mu przejażdżkę po wielkich miastach Wschodniego Wybrzeża. Miał się naocznie przekonać o potędze białych, żeby potem przekazać swoje wrażenia współplemieńcom. Nic dziwnego, iż odtąd jeszcze gorliwiej służył Amerykanom, nie dziwi również, że wraz z tym wzmagała się wzajemna nienawiść przeciwników. Kiedy na radzie plemienia Keokuk ogłosił, że z woli władz amerykańskich jest naczelnym wodzem Sauków, Czarny Jastrząb chlasnął go batogiem