zaproponowane do obliczania przygruntowego stężenia zanieczyszczenia w punkcie recepcji (Dr [jz/m3] ) na podstawie informacji o emisji (EO [jz/s]), prędkości wiatru (u [m/s]) i odległości od emitora (X [m]).Drugie z proponowanych prostych równań empirycznych określa największą odległość od niskich emitorów gazów o silnym zapachu (dmaks), z której napływają skargi mieszkańców: dmaks [m]=2,2E0,6W równaniu emisja E jest wyrażona w metrach sześciennych na sekundę (strumień objętości emitowanych gazów o zapachu mocnym). Empiryczny współczynnik2,2 jest średnią geometryczną z danych doświadczalnych, mieszczących się w zakresie od 0,7 do 7.<br>Równanie może być stosowane w odniesieniu do emisji