silniej albo słabiej, i to już w latach dwudziestych, nie tylko trzydziestych. Nie nadawałyby się do niej utwory witające światło ze Wschodu, te przeróżne peany "w przededniu", na cześć bum-bum i tak-tak karabinów maszynowych. Lewicowy czy nie, "katastrofizm" nie odnosił się do bliskiej przyszłości z zaufaniem i raczej napomykał o dziesiątkach lat, jeżeli nie stuleciach tragedii. I na odwrót, gatunek katastrofizmu reprezentowany przez Zdziechowskiego i St. Ign. Witkiewicza z trudem by się tu mieścił, ponieważ nie było u nich żadnego drugiego brzegu, tylko ostateczna katastrofa (Witkiewiczowskie "Z bydła wyszliśmy i w bydło się obrócimy"). Już raczej <name type="tit">Nie-Boska komedia