go tak, jakby tego teatru rzeczywiście nie znał, i jakby całkowicie lekceważył bardzo wyrazisty styl sceny, od grudnia 1831 roku prowadzonej przez François Harela. Przede wszystkim - nie zadbał właściwie o widowiskową stronę dzieła, które kierował do stawiającego pod tym względem wysokie wymagania teatru francuskiego. A nie był to przecież napisany naprędce i zarzucony drobiazg, ani chwilowa fantazja - lecz pełny, 5-aktowy dramat, o którego wystawienie zabiegał przez kilka miesięcy, przy uruchomieniu łańcucha protekcji.<br>W liście do swego brata Franciszka zanotował informację, która stała się podwaliną dla późniejszych interpretacji dramatu: "piszę po francusku dla opędzenia potrzeb". Historykom literatury pozwoliło to traktować Konfederatów