wysypał z niej kilkanaście porcelanowych <br>tabliczek, zapisanych drobnym chińskim pismem.<br><br>Nie rozumieliśmy, co to znaczy. Nikt z nas nie znał chińskiego. <br>Byliśmy oszołomieni niezwykłym wyglądem Alojzego i jego <br>zuchwalstwem.<br><br>- Ja jeden tu czytam po chińsku! - wołał Alojzy. - Ja <br>jeden potrafię odkryć sekrety pana Kleksa. Dowiemy się <br>wreszcie, kim jest ten napuszony dziwak! Ha-ha-ha!<br><br>Naraz w otworze lufcika ukazała się blada, wykrzywiona twarz <br>pana Kleksa. Kiedy wpłynął do sali, był o połowę <br>mniejszy niż przedtem. Miał po prostu wzrost pięcioletniego <br>chłopca.<br><br>Alojzy widząc, że nie zdąży odczytać tajemniczych <br>chińskich tabliczek, zmiótł je jednym zamachem ręki <br>ze stołu na podłogę i