powszechnym aplauzie i aprobacie. Podniosła także temperaturę imprezy. Skuteczniej od większości filmów przyjętych ozięble i bez entuzjazmu.&lt;/&gt;<br><br>&lt;page nr=9&gt;<br><br>&lt;div type="convers"&gt;<br>&lt;tit&gt;TYLKO DWIE KSIĄŻKI A TYLE SENSACJI...&lt;/&gt;<br><br>&lt;tit&gt;Rozmowa z Marią KUCZYŃSKĄ&lt;/&gt;<br><br> PRZYJAŹŃ polsko-węgierska ma w naszej tradycji siłę niekwestionowanego stereotypu; funkcjonuje niby swoisty pewnik geometrii historii; nie potrzebuje uzasadnień; po prostu - jest. I naraz pojawia się ktoś, po wiekach tej tradycji!, kto, opowiadając nam o Węgrzech i Węgrach prawdy czasem podstawowe, absolutną wywołuje sensację. Bo książki Jerzego Roberta Nowaka "Węgierskie wyznania" ("Polityka" 30/79) i "Węgry bliskie i nieznane" czytelnicy polscy rzeczywiście jako sensację odebrali (no, może z wyjątkiem Słojewskiego).<br><br> W niczym to nie