dzieła - jeżeli takie pozostawił - mogły pomnażać ilość tomów na półkach biblioteki, ale nic ponad to. W istocie sprawa jest bardzo poważna: dotyczy ciągłości tradycji i powagi autorytetu. Pokolenia ścigające się z czasem, przekonane, że co kilka lat zmienia się dziesięcioro przykazań - utożsamiają postęp środków i form z postępem prawdy i narażają się na ryzyko, że już nie co kilka lat, ale co rok i co parę miesięcy obowiązuje nowe rozwiązanie zagadek świata. Mnożą się wtedy "szkoły" i "prądy", a spisywanie ich krótkotrwałej historii wymaga co najmniej takiego samego wysiłku jak spisywanie historii dawnych królestw. Człowiek nie jest już wtedy oceniany na