prawda wiedział o tym wszystkim ze wspomnień Mamy, ale się nie zdradzał: mimo "pewnego psychologicznego kompleksu", lubił gawędy szefa.<br>- No i co dalej? - rzekł więc zachęcająco.<br>- Próbowaliśmy wszystkiego. Zaczęliśmy od propagandy mówionej i obrazkowej, dając do zrozumienia, że mamy ich za inteligentnych i plastycznie myślących. Udowadnialiśmy słuszność monopartyjnej demokracji, kierującej narodem zdecydowanie i roztropnie. Ale to nie pomogło. Społeczeństwo wolało arbitralne dyrektywy kapłanów św. Spodeczka. Właśnie wtedy pojawił się Orłowski i wybawił naszą wolną Plastyczną Demokrację.<br>- Ale jak?<br>- Po prostu nasz spec od demokratycznej dziwontologii astronomicznej i geograficznej udowodnił, że wszystko jest bujda, że nie ma żadnych fruwających spodeczków. Przedmioty przez