który próbował nadążać za dynamicznie rozwijającym się na Zachodzie ruchem emancypantek. Dramat Nory przeniesiony na grunt irański zyskuje dziś nieoczekiwaną głębię. W Europie stosunki między kobietą a mężczyzną nigdy nie były tak odległe i obłożone surowymi zakazami jak w świecie muzułmańskim. Tytułowa bohaterka filmu, Sara, wyzwalając się spod władzy męża, narusza nie tylko normy społeczne i obyczajowe. Przekracza także granice religijnego tabu. Dlatego jej czyn, w przeciwieństwie do zachowania Nory, jest czynem tragicznym. Ratując męża, skazuje siebie na wygnanie ze świata, w którym żyła. Jak Antygona.<br><br> Z obu tych filmów wyłania się obraz kobiety innej od stereotypowych wyobrażeń, przekazywanych nam chociażby