Antropogeniczna. Lasy łęgowe, zajmujące niegdyś ogromne przestrzenie, w większości zostały przekształcone w wysokowydajne użytki zielone; pozostałe fragmenty, to głównie monokultury jesionu lub topoli o niewielkiej przydatności rekreacyjnej. <br><br>&lt;tit&gt;B. Cechy bioklimatu warstwy rekreacyjnej&lt;/&gt;<br><br> Insolacja. W układach naturalnych dopływ światła słonecznego do warstwy rekreacyjnej na ogół mały, zwłaszcza latem. Wiosną oraz w nasadzeniach topolowych insolacja dna lasu jest znaczna, średnio około 5060%, latem zaś - w warstwie rekreacyjnej od 10 do 20%, a przy podłożu - do 5%. Granica światłocienia jest bardzo wyraźna. Uwilgocenie. W łęgach naturalnych i zagospodarowanych na jesion bardzo duże, średnio od 70 do 90% wilgotności względnej; w nasadzeniach topoli wilgotność względna