MONASTYCYZMU W CHRZEŚCIJAŃSTWIE&lt;/&gt;<br>W świetle najstarszych tekstów monastycznych powołanie mnisze nie było uważane za coś szczególnego w chrześcijaństwie. Mnich to chrześcijanin (laik), który pragnie realizować swoje chrześcijaństwo w sposób całkowity, rozumiejąc dosłownie Chrystusowe "Pójdź za mną". Przy czym przez całe pierwsze tysiąclecie słowa te rozumiano nie tylko jako wezwanie do naśladowania ziemskiego życia Chrystusa, lecz w sensie eschatologicznym - jako pójście za Chrystusem do Ojca. Monastycyzm, podobnie jak męczeństwo, był pojmowany jako antycypacja eschatologicznej nadziei. Mnich czuł się w pełnym tego słowa znaczeniu pielgrzymem na tej ziemi (wyraz &lt;foreign lang="lat"&gt;peregrinus&lt;/&gt; - pielgrzym, oznaczał po prostu mnicha). Życie mnisze było więc równoznaczne z życiem chrześcijańskim