Zbiornik taki spełnia rolę odstojnika i materiał o frakcjach grubszych jest deponowany w pobliżu ujść rzecznych, powodując powstawanie stożków napływowych, które przekształcają się w delty. Frakcje drobniejsze są rozprowadzane przez prądy ku otwartej części wód, gdzie są osadzane na całej powierzchni dna, a gdy pierwotna rzeźba jest złożona z czasem następuje zacieranie deniwelacji dna. Z uwagi na słabe rozpoznanie miąższości osadów dennych w jeziorach trudno jest wyciągnąć wnioski odnośnie do średniego tempa wypłycania. W porównaniu jednak do tempa depozycji w otwartych oceanach jest ono średnio większe ok. 100--1000 razy. Proces zaniku jest więc nie tylko zmniejszaniem powierzchni wyraźnie widocznym od