lubi rozkładać na swoim biureczku również i polityczny pasjans, w którym młodziutkie wówczas córki "swata" z obcymi książątkami, <page nr=350> widząc w nich przyszłych królów Polski. Nie miało to jednak większego znaczenia. Osobiście uważam, iż nasze porozbiorowe dzieje, w których rządy aż trzech cesarzy dotkliwie dały się nam we znaki, również nie nastrajały zbyt przyjaźnie do samej instytucji monarchii. I daremnie jej zwolennicy zwykli byli przypominać, iż niemal każdy przywódca ludu, który występował przeciwko królowi pod hasłem walki z ciemięzcą, kończył na bezwzględnej dyktaturze. Po to przecież ścięto Karola I w Londynie i Ludwika XVI w Paryżu, aby Cromwell i Robespierre mogli stać