trzeba było ukryć młot. Lesio schował go za plecami, pod marynarką, ale musiał przecież zapłacić za bilet. Czyniąc dziwne ruchy usiłował załatwić to jedną ręką, w drugiej z trudem trzymając przeklęte narzędzie.<br>Przyjmujący pieniądze konduktor podejrzliwie przyglądał się fragmentom młota, wystającym Lesiowi coraz to z innej strony.<br>W nagłym przypływie natchnienia Lesio doszedł do wniosku, że nie pozostaje mu nic innego, jak tylko udawać sportowca. Z determinacją wyjął młot zza pleców i usiłując podrzucić go niedbale, rzekł z nerwowym chichotem:<br>- Jak to jednak wciąga, niech pan popatrzy, do późnej nocy... Ten rzut młotem.<br>- A tak - odparł konduktor, patrząc na niego dziwnie