człowiekiem".&lt;/&gt;<br><br>&lt;div1&gt;&lt;tit1&gt;PODSUMOWANIE&lt;/&gt;<br><br>Zarysowane powyżej podziały dewiacji i &lt;orig&gt;naznaczeń&lt;/&gt; nie są bynajmniej rozłączne - raczej krzyżują się lub nakładają. I tak na przykład &lt;orig&gt;samonaznaczanie&lt;/&gt; nie wyklucza naznaczenia przez społeczną widownię. Zgeneralizowana reakcja społeczna nie wyklucza reakcji wobec konkretnej osoby. Podział dewiacji na osiągniętą i przypisaną również nie jest zbyt ostry, podobnie podział naznaczania na konformistyczne i nonkonformistyczne. Wreszcie pozornie najklarowniejszy podział rodzajów dewiacji na pozytywne i negatywne także można kwestionować, jeśli się odrzuci kryteria aksjologiczne, jakimi niewątpliwie kierują się badacze dokonujący tego rozróżnienia.<br>Problem rodzajów dewiacji i typów &lt;orig&gt;naznaczeń&lt;/&gt; ma poważne implikacje, jeśli idzie o ocenę przydatności założeń i twierdzeń proponowanych przez przedstawicieli