panowie, pogódźcie się i dajmy raz spokój życiu! No, bez żadnych wahań: ja każę.<br>&lt;hi rend="italic"&gt;Młodzi ludzie podają sobie ręce&lt;/&gt;<br>O tak. Wszystko dobrze.<br>&lt;hi rend="italic"&gt;Do Kozdronia&lt;/&gt;<br>A ty, Ignacy, idź zaraz do oficyny po dziennik i razem macie go przeczytać z Dyapciem. Rozumiesz?<br>KOZDROŃ<br>&lt;hi rend="italic"&gt;wstając&lt;/&gt;<br>Słucham cię, Anastazjo. Ujeździłaś mnie jak nędznego wałacha. Żegnam cię. Muszę trochę odpocząć po tym wszystkim.<br>&lt;hi rend="italic"&gt;Odchodzi powoli na lewo, zamyślony bardzo. Muzyka urywa się nagle&lt;/&gt;<br>SCENA DZIESIĄTA<br>&lt;hi rend="italic"&gt;Kuzyn i Widmo&lt;/&gt;<br>KUZYN<br>Nie śmiem cię o to prosić, Ani, ale pozwól mnie także przeczytać ten dziennik.<br>&lt;page nr=142&gt; WIDMO<br>Ale kiedy tam nic o tobie nie ma. Będziesz się