dziwnie wydłużonymi szyjami. Jedni i drudzy mieszczą się świetnie w ideologicznych ramkach sztuk, jak na postaci sceniczne mają jednak tę drobną wadę, że nie żyją.<br> Innymi słowy, "pozytywna" utopijność wczesnych socrealistycznych sztuk Müllera usuwała z nich wszelki ślad artystycznej wartości dokładnie w ten sam sposób, w jaki obecnie czyni to "negatywna" utopijność jego katastroficznych wizji upadku Zachodu. Skatologia zaś w obu tych wypadkach w identyczny sposób oferuje swoje usługi jako kosztująca najmniej wysiłku metoda wyrażania odrazy względem ludzkości i karania tych, którzy za jej opłakany stan są rzekomo odpowiedzialni. Jedyna różnica w tym, że owa - żeby się tak wyrazić - eschatologia skatologii