jest duże, a potem sukcesywnie zmniejsza się aż do drugiego końca kryształu. Kiedy przyłożymy napięcie do takiego kryształu, z biegunem dodatnim po stronie bogatej w lit, utworzymy w detektorze trzy obszary: jeden typu p , wewnętrzny (ang. intrinsic) i obszar typu n (detektory pin). W części środkowej (wewnętrznej) elektrony donora (Li) neutralizują początkowe zanieczyszczenia akceptorowe typu p . Ten wewnętrzny obszar jest czuły na promieniowanie jonizujące. Głębokość detektorów dochodzi do 20 mm (średnica 50 mm), co pozwala na pochłanianie promieniowania . Ze względu na dużą ruchliwość atomów litu w temperaturze pokojowej kryształy te przechowuje się w niskich temperaturach (zwykle 77 K), nawet gdy nie