w miękkiej, sennej toni.<br><br>Bo kontemplacja gaśnie bez oporu.<br>Z miłości do niej trzeba jej zabronić.<br>A my szczęśliwsi byliśmy na pewno<br>Niż tamci, którzy z ksiąg Schopenhauera<br>1130<br>Czerpali smutek, słysząc, jak na dole,<br>Pod ich mansardą, huczy tingel-tangel.<br>I filozofia, poezja, działanie<br>Nie były, tak jak dla nich, rozdzielone.<br>W jedną łączyły się wolę? niewolę?<br>1135<br>Taka jest, przykra czasami, nagroda.<br><br>Jeżeli z błędem, tylko historyczni,<br>Nie dostaniemy wieńców długiej chwały<br>To, ostatecznie, co? Mają pomniki<br>I mauzolea, ale w deszcz majowy<br>1140<br>Pod jednym płaszczem chłopiec i dziewczyna<br>Ich doskonałość miną obojętnie,<br>I zawsze słowo, które pozostanie,<br>Będzie