cisz! I była próżnia w całym niebie!<br>A ty z tej próżni czemu drwisz, kiedy ta próżnia nie drwi z ciebie?&lt;/&gt;<br><br><br>&lt;div type="poem" sex="m"&gt;Herminii Naglerowej<br>z wyrazami uznania<br>i przyjaźni nieustannej<br>&lt;tit&gt;DŻANANDA&lt;/&gt;<br><br>Szedł Dżananda tym lasem, gdzie bywać snem mogę,<br>A miał drogę - na oślep. Wiadomo: miał drogę!<br>Węże w blask się nicości wśniwały plamiście,<br>Słoń się wzgórzył w zaroślach, ciemniejąc łbem w liście.<br>Małpy w żarach niechlujnych pławiły wzrok dziki,<br>Ogonem nieprzytomne gmatwając storczyki.<br>Lampart futrem przegrzanym polegał na grzbiecie<br>I ssał łapę, ślepiami gnuśniejąc w zaświecie,<br>A mrowiska, skąd mrówki, jak wylew krwi, płyną,<br>Pachniały młodej mirry chętną wypociną.<br><br>Tchu nie