ma miejsca.<br> Można zadać pytanie, czy powyższa interpretacja przeżycia<br>estetycznego nie jest przejawem jakiegoś zacieśnienia pola widzenia,<br>jakiegoś zbyt daleko posuniętego "uprzedzenia teoretycznego". Punktem<br>wyjścia była dla nas koncepcja osobowości podstawowej; oczywiście,<br>różne mogą być koncepcje:<br> - osobowość jako system zamknięty; monady ludzkie są "bez okien", a<br>zatem nie możemy poznać niczyich doznań, prócz naszych własnych - a<br>zatem również każdy sąd o pięknie przyrody jest sądem jednostkowym, a<br>przeżycie estetyczne przyrody stanem czy procesem jednorazowym, do<br>którego nikt inny, poza samym doznającym, nie ma dostępu w sensie<br>pełnej rekonstrukcji,<br> - osobowość nie jest znana także samemu podmiotowi osobowości;<br>świadomość własna jest człowiekowi niedostępna