egzystencji będzie w każdym przypadku ujmować to podstawowe napięcie człowieka między nim a nim, które jest wprawdzie formą jego losu, ale pozwala mu wybierać przeznaczenia. Czy się je pojmie jako Jaspersowskie Selbstsein czy jako Heideggerowską formę, czy Sartre'owską świadomość niepozycjonalną - zawsze zdradzi nam ono coś z fundamentalnego Ethosu filozofii, która nie rościła sobie nigdy ambicji do tego, by świadczyć Bogu, lecz od samego początku chciała być świadkiem walki człowieka o siebie samego.<br>W tym punkcie jednak otwiera się możliwość jeszcze jednej negacji egzystencjalizmu, podjętej nie tyle w imię jego Logosu, ile w imię jego Ethosu, a zatem negacji najbardziej fundamentalnej. Negacja