u nas dotychczas podręczników ekologii roślin (np. Daubenmire'a czy Waltera): punkt ciężkości spoczywa tu zdecydowanie na zagadnieniach fizjoekologicznych. Autor zajmuje się więc przede wszystkim zależnością procesów życiowych, zachodzących w roślinach, od środowiska; analizie samego środowiska poświęca znacznie mniej uwagi. Interesuje go przy tym w głównej mierze funkcjonowanie rośliny w "przeciętnych", nie zanadto odbiegających od optimum warunkach; w małym tylko stopniu zajmuje się życiem roślin w środowiskach skrajnych, w pobliżu granic tolerancji ekologicznej, a całkowicie pomija omawianie roli konkurencji i innych interakcji pomiędzy organizmami. Takie ograniczenie materiału wyszło książce na dobre: przy niewielkiej stosunkowo objętości tekstu daje ona jasny i w miarę