śmierć tysięcy dzielnych ludzi, to śmierć najpiękniejszych ideałów i marzeń młodości. Młodsi wodzowie wierni jeszcze: Kastus, Enomaos, Gannikus i ta reszta patrzą wyczekująco na niego. Oni też nie chcą opuścić Italii. Wahają się jeszcze, za kim pójść, i kto wie, czy nie zdradzą, czy nie pójdą za Kriksosem, chociaż go nie lubią za pychę i gwałtowność.<br>A za namiotem znów maszerują żołnierze i śpiewają dalszą strofkę ulubionej pieśni:<br> Hannibala dzielne męże <br>Nie złamały Rzymu wrót... <br>Gniew Spartaka Rzym dosięże, <br>Nie pomoże żaden cud...<br> Kriksos roześmiał się z cicha, urągliwie. Młodzi wodzowie kręcą się niespokojnie na nie wyprawionych skórach końskich. Spartakus bezwiednie miażdży