zbudowali sobie szałas na podwórzu gospody, spali <br>w nim, jedli, łamali chleb. <br> - Znowu wędrujemy - powiedział któregoś wieczoru Paweł - jak nasi ojcowie, <br>którzy uchodzili z Egiptu. Ale my nie uciekamy. Raczej wędrujemy z powrotem <br>do ziemi grzechu...<br> Zamyślił się. Jego towarzysze patrzyli na niego jak zawsze pełni miłości i <br>szacunku, choć nie pojmowali jego słów. Wiatr szeleścił zeschłymi liśćmi gałęzi, <br>które stanowiły ściany szałasu. Kapiton siedząc na tarasie zabawiał córki gospodarza <br>tęsknymi pieśniami egipskimi. <br> - Myślę czasami - podjął Paweł - że wszystko, co przeżywali ludzie w Starym, <br>przeżywać będą w Nowym. Tylko odwrotnie... Tam potop był na początku, a teraz <br>będzie na końcu coś jak