Odbytnicy Świata!<br> Pan jest święty, ja jestem ignorant...<br> Odwróciłem się do niego plecami i poszedłem.<br> Lecz nie uszedłem daleko.<br> Za chwilę markiz mnie dogonił drobnym kroczkiem.<br> Słyszałem te jego komiczne drobne kroczki za sobą.<br> Chodząc czy biegnąc markiz inaczej się nie poruszał.<br> Tak było ekonomiczniej: spieszyć się nie bardzo, pracować nie za<br>bardzo, oddychać nie za mocno.<br> Pomyślałem o prawie zachowania energii, ratowania energii, które<br>być może pozwoliło temu człowiekowi przeżyć to wszystko, co przeżył.<br> Nie zamierzałem przed nim uciekać.<br> Zabiegł mi drogę wyraźnie zbulwersowany.<br> Mocno seplenił.<br> Położył mi dłoń na ramieniu.<br> - Proszę wybaczyć... - wpatrywał się we mnie.<br> - Nie trzeba tyle wrażliwości...<br> Nie