kompleksów historycznych, nie mogły stanowić przejawu rozprzężenia czy samowoli czerwonoarmistów. Jeśli w tym tkwiłaby przyczyna, to znane musiałyby być przypadki pociągania do odpowiedzialności. Rzecz dotyczyła bowiem wojska, w którym postawy a zwłaszcza czyny niezgodne z intencjami "linii" komunistycznej partii, kończyły się na ogół bezwzględnymi rozprawami. Trudno zaś wyobrazić sobie, że niebywale rozbudowany aparat informujący mógł nie zauważyć np. szalejącego w <name type="place">Gdańsku</>, dwa tygodnie po wyzwoleniu, pożaru zabytkowego centrum. Dlatego też, niecały rok później dla Edmunda Osmańczyka i Ksawerego Pruszyńskiego utrata zabytków gdańskich jakoby nie nas dotknęła . Określały to sformułowania w rodzaju: "<q>za naszą polską Warszawę, wasz pruski, krzyżacki Gdańsk</>". Czy "<q>wyraz