szybko "jak grom". Nic dziwnego, że ostrożność władzy bywa zazwyczaj przesadna. Nawet umarły wydaje się jej groźny, co czasem okazuje się zresztą nie pozbawione podstaw. Wieść o śmierci Mickiewicza - podobnie jak pół wieku wcześniej wieść o zwycięstwach Napoleona - zatrzymała się "u Niemna brzegów". Na Litwie 1855 i 1856 roku była niecenzuralna. W gazetach wileńskich żadnej wzmianki o śmierci poety w Konstantynopolu nie opublikowano. Na Litwie Mickiewicz żył więc jeszcze. Żył także w tym czasie dla swego brata, Franciszka, który przebywał w Poznańskiem, w majątku Hilarego Baranowskiego. Tym razem jednak powodem odroczenia było uczucie. Józef Grabowski, dowiedziawszy się z niemieckich gazet o