znajduje się w stanie równowagi przy Y = 100 (punkt E na rys. 9.12). Przyjmijmy, że następuje zwiększenie oszczędności autonomicznych (Sa) o 6. W związku z tym prosta ilustrująca funkcję oszczędności przesuwa się w górę o taką właśnie wielkość do położenia S9. Konkretna postać funkcji oszczędności S9 różni się więc nieco od funkcji oszczędności (S). O ile funkcja oszczędności S miała postać: &lt;gap&gt;, o tyle funkcja S9 ma postać: <br><br>&lt;gap&gt;<br><br>Czytelnik może się zastanowić nad tym, jak powyższa zmiana funkcji oszczędności wpływa na zmianę konkretnej postaci funkcji konsumpcji. Jak widać na rys. 9.12, przesunięcie do góry funkcji oszczędności implikuje ustalenie się nowej