rekonstruuje ich umarłe światy. Pisze wstrząsające historie ocalonych dzieci Holocaustu, które teraz mając około pięćdziesiątki dowiadują się od umierających opiekunów, których uważały za naturalnych rodziców, o swym faktycznym pochodzeniu i stają wobec pustki niewiadomej przeszłości.<br> Ta zmiana stosunku Hanny Krall do rzeczywistości jest szczególnie wymowna, gdy się pamięta, że stosunkowo niedawno, jak nikt z omawianych prozaików, była ona zaangażowana w dokumentowanie najświeższej aktualności. Prezentowała nowych bohaterów historii, od znanych w skali całego kraju jak Anna Walentynowicz (Ludzie może i nie są źli) lub regionu jak Wiktor Kulerski (Ojcowie i synowie) do znanych w skali zakładu (Trudności ze wstawaniem).<br> Problematyka pamięci zbiorowej