miejscem w miarę bezpiecznym - na dachu własne lądowisko dla helikopterów, wewnątrz około pięćdziesięciu nigeryjskich żołnierzy, oficjalnie reprezentujących siły Narodów Zjednoczonych. Po chwili okazuje się, że wpadam z deszczu pod rynnę. W "Mammy Yoko" siedzi już kilka tysięcy ludzi - Anglików, Francuzów, Amerykanów, Libańczyków. Wszyscy czekają na rosyjski helikopter, który ma podobno niedługo przybyć i rozpocząć ich ewakuację do pobliskiej Gwinei. To nic, że od kilku dni helikopter nie przylatuje. Jedynymi przedmiotami latającymi nad Freetown są na razie pociski, a jednak ludzie wciąż patrzą w niebo z nadzieją. Nadzieja już wkrótce okazuje się matką głupich. Truchleję ze strachu, kiedy do recepcji "Mammy Yoko