realnego socjalizmu. W wyniku braku równowagi makroekonomicznej i lawinowo rosnącej inflacji (od 15<symbol desc="per cent"> w 1985r. do 160<symbol desc="per cent"> w pierwszej połowie 1989r.) stale pogarszała się sytuacja gospodarcza. Próby kupowania przez władzę spokoju społecznego za cenę ustępstw ekonomicznych jedynie rozmiękczały politykę monetarną. Nie tylko pieniądz tracił na wartości, ale jednocześnie narastał zakres niedoborów towarowych i niezrównoważenia rynku konsumpcyjnego. Na tym tle w naturalny sposób powstawały koncepcje reform gospodarczych, w tym również bardziej radykalnych, własnościowych. Postulaty reform wysuwali niektórzy przedstawiciele ówczesnej władzy, ale przede wszystkim opozycji, która - po 3-4 latach "uśpienia" spowodowanego szokiem stanu wojennego - od połowy lat osiemdziesiątych w sposób coraz bardziej