nie jest to figura retoryczna czy jakiś chwyt panegiryczny, tylko pamięć o czymś ważnym w mojej biografii literackiej. Pamięć o wysiłku wyzwalania się z zależności, o próbach zdobywania pisarskiej suwerenności. Pamięć bardzo ważna dla mojej teraźniejszości i przyszłości. I myślę, że nie jest to tylko moja opinia. Chyba wyrażam przekonanie niejednego z kolegów. Dlatego zwracam się do uczestników Niezależnego Forum Kultury z propozycją, żeby w dokumentach i uchwałach znalazł się dokument, który powie o pionierskiej roli Kultury i Instytutu Literackiego. W czasach kiedy w kraju nie było prawie nic, była Kultura. To tyle. I dziękując za cierpliwość, pragnę jeszcze powiedzieć coś